Η φορολογική πολιτική του Τραμπ διαψεύδει τους νεοφιλελεύθερους

Κώστας Μελάς

Μετά από 18 μήνες από την εφαρμογή της πραγματικά μοναδικής μεταρρύθμισης της προεδρίας Τραμπ, της φορολογικής, υπάρχουν ικανά στοιχεία για να κριθεί η αποτελεσματικότητα της. Η αξιολόγηση δείχνει πολλά ανησυχητικά αποτελέσματα. Ήδη η JpMorgan, η Morgan Stanley και η Moody's εκφράζουν έντονες ανησυχίες για την αποτελεσματικότητα της φορολογικής μεταρρύθμισης.

Στα ίδια βήματα και οι εκτιμήσεις των ερευνητικών υπηρεσιών για την οικονομία του αμερικανικού Κογκρέσου. Η γενική εκτίμηση είναι ότι η φορολογική μεταρρύθμιση κοστίζει πολύ, παράγει λίγο και οι πόροι από τη μείωση των φόρων καταλήγουν σε λάθος τσέπες.

Όπως είναι γνωστό, με τη φορολογική μεταρρύθμιση του Τραμπ μειώθηκε ο φόρος στα κέρδη των επιχειρήσεων από 35% στο 21%.

Στην πραγματικότητα λίγες επιχειρήσεις πλήρωναν φόρο επί των κερδών ύψους 35%. Σύμφωνα με τα στοιχεία …

Μορφές Συντηρητισμού

Στην καθημερινή μας γλώσσα ο όρος «συντηρητισμός» έχει ποικίλο νοηματικό περιεχόμενο. Μπορεί να σημαίνει τη μετριοπαθή ή προσεκτική συμπεριφορά, έναν συμβατικό ή ακόμη και κονφορμιστικό τρόπο ζωής, ή το φόβο ή την άρνηση προς κάθε αλλαγή. Στην σημερινή ανάρτηση επικεντρώνομαι στις μορφές του συντηρητισμού που έχουν σχέση με την οικονομία και την κοινωνία. Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι μερικές από τις παρακάτω μορφές, είναι η λεγόμενη Νέα Δεξιά και ίσως να έχει και δίκιο. Απλά εδώ αναφέρω κάποιες από τις μορφές της, με σκοπό να αναδείξω ότι ο συντηρητισμός δεν είναι ένας αλλά έχει πολλές μορφές, περισσότερες απ΄όσες αναφέρονται σε αυτήν εδώ την ανάρτηση.

Ο φιλελεύθερος συντηρητισμός(liberal conservatism) είναι μία παραλλαγή της ιδεολογίας του συντηρητισμού όπου αυτός συνδυάζει κλασικές και παραδοσιακές συντηρητικές αξίες με φιλελεύθερες ιδέες, ειδικότερα σε οικονομικά ζητήματα (ελεύθερη αγορά). Οι οπαδοί του, αν και δεν υπογραμμίζουν γενικότερα την ιδέα του ατόμου, μπορεί να θεωρηθούν φιλελεύθεροι και χαρακτηρίζονται ως φιλελεύθερα συντηρητικοί. Από την άλλη, οι …

Η νεοφιλελεύθερη μάστιγα

από analyst team

Ως μία οικονομική θεωρία ο νεοφιλελευθερισμός έχει τόσες πολλές εσωτερικές αντιφάσεις και ανακρίβειες, ώστε θα έπρεπε από καιρό να έχει εξαφανισθεί – αφού πρόκειται καθαρά για ένα είδος «πνευματικής παθολογίας»: για μία διανοητική ασθένεια.

Η νεοφιλελεύθερη σκέψη πηγάζει από πολλές διαφορετικές πηγές, ενώ δεν πρόκειται για μία ενιαία οικονομική και κοινωνική αντίληψη. Υπάρχει όμως μία πολιτικά οργανωμένη και εξαιρετικά ισχυρή αντίστοιχη τάση, η οποία ουσιαστικά ονομάζεται «υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός» – κατά τα πρότυπα του πολιτικού «υπαρκτού σοσιαλισμού» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την κομμουνιστική οικονομική και κοινωνική θεωρεία.

Η συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση, η οποία προωθείται από τις παγκόσμιες ελίτ μέσω των ΜΜΕ, καθώς επίσης με τη βοήθεια διαφόρων δεξαμενών σκέψης, είναι γνωστή από τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί: από την πλήρη απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων, από τη μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας, από την πολιτική λιτότητας, από τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους, από τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων κοκ.

Περαιτέρω η νεοφιλελεύθερη «ιδεολογία», η οποία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον «κεντρώο» φιλελευθερισμό, αναζητάει …….

Φιλελεύθερος ή Φιλελέδικος* φασισμός;

Πολλοί υποστηρίζουν για περί «φιλελεύθερου ή φιλελέδικου φασισμού», φέρνοντας ως παραδείγματα τις μνημονιακές πολιτικές, τις πρακτικές της ΕΕ και ΔΝΤ και κυρίως τους νεοφιλελεύθερους πολιτικούς.

Στην Ελλάδα, δυστυχώς η έννοια φιλελευθερισμός, δεν έχει πέσει θύμα μόνο της πολιτικής ορθότητας που εκφράζεται πολιτικά από τους νεοφιλελεύθερους αλλά και από την εφαλμένη αντίληψη της απέναντι πλευράς, ότι οι πολιτικές του μνημονίου ή οι θέσεις των νεοφιλελέ και γιαλατζί σοσιαλδημοκρατών, είναι....φιλελεύθερες. Σκοπός τους βέβαια, είναι η στοχοποίηση των λεγόμενων νεοφιλελεύθερων και φιλελέφτ πολιτικών και πολιτικών, αλλά στην πράξη όμως λοιδορούν την πραγματική έννοια του Φιλελευθερισμού.

Να ξεκαθαρίσουμε λοιπόν:

Η «παγκοσμιοποίηση» ως πολυδιάστατο φαινόμενο

Στη βιβλιογραφία των τελευταίων χρόνων εμφανίζεται πολύ συχνά η έννοια της «παγκοσμιοποίησης» της οποίας όμως το περιεχόμενο και ο χαρακτήρας παραμένουν ασαφείς. Αν και κατά βάση η «παγκοσμιοποίηση» αναφέρεται στο χαρακτήρα των οικονομικών σχέσεων και ειδικότερα στις διεθνείς κινήσεις του χρηματιστικού κεφαλαίου, συχνά γίνεται αναφορά στην ψηφιακή τεχνολογία ως ένα παγκόσμιο κοινό χαρακτηριστικό όπως αυτό διαμορφώνεται από την εικονική πραγματικότητα του δια-δικτύου. Σε αρκετές περιπτώσεις, η «παγκοσμιοποίηση» ταυτίζεται άμεσα ή έμμεσα με τις επιπτώσεις των τεχνολογιών πληροφόρησης και επικοινωνίας στην κοινωνική και οικονομική οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών.

Αν θέλαμε να προσδιορίσουμε «ιδεοτυπικά» το περιεχόμενο της «παγκοσμιοποίησης» θα την ορίζαμε ως την ιστορική στιγμή κατά την οποία επικρατεί η ελεύθερη και απρόσκοπτη διακίνηση ανθρώπων, ιδεών και αγαθών σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό σημαίνει ότι δεν υφίστανται πλέον οι τεχνικοί, κοινωνικοί, πολιτικοί , θεσμικοί και πολιτισμικοί περιορισμοί που εμπόδιζαν τη μέχρι σήμερα επικράτηση των εθνικών και γεωγραφικών οντοτήτων, οι οποίες δομήθηκαν από την αναγέννηση και μέχρι πρόσφατα και αποκρυσταλλώθηκαν στο έθνος- κράτος.

Στο τεχνικό επίπεδο η άρση των εμποδίων της ελεύθερης κίνησης συσχετίζεται με τις δυνατότητες της πληροφορικής και της ψηφιακής τεχνολογίας, την ανάπτυξη δικτύων διακίνησης δεδομένων και πληροφοριών, την επιτάχυνση των μεταφορών και τις τεχνικές διευκολύνσεις στην κίνηση του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Στο κοινωνικό επίπεδο η «παγκοσμιοποίηση» αναφέρεται …..