O νεοφιλελευθερισμός πέρα ως οικονομική πολιτική*

Ο νεοφιλελευθερισμός καθορίζει σταδιακά όλες τις δυτικές κοινωνίες - ενώ είναι κάτι περισσότερο από μία απλή οικονομική πολιτική. Πρόκειται ουσιαστικά για μία ιδεολογία, η οποία ρυθμίζει εκ νέου τις σχέσεις του κράτους και της οικονομίας - με στόχο τον επανακαθορισμό της συνολικής σκέψης, η οποία αλλάζει ριζικά όλους τους τομείς της ζωής, καθώς επίσης τους ανθρώπους, με μοιραίες συνέπειες για τη Δημοκρατία.

Όλες οι σφαίρες και οι πτυχές της ανθρώπινης ύπαρξης, εξετάζονται από την πλευρά της νεοφιλελεύθερης οικονομικής άποψης, μετρούμενες από αυτήν: η πολιτική, το Δίκαιο, η κουλτούρα, η παιδεία, η οικογένεια και οι ρόλοι των δύο φύλων.

Στα πλαίσια αυτά, το παλαιό ευρωπαϊκό ιδεώδες του πολιτικού ανθρώπου (homo politicus), αντικαθίσταται από τον οικονομικό άνθρωπο (homo economicus) - ο οποίος γίνεται κατανοητός ως ........

Ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός το 2014

του Ευάνθη Χατζηβασιλείου*

Στη δημόσια συζήτηση, συχνά ο «ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός» ταλαιπωρείται ποικιλοτρόπως και από διάφορες πλευρές: από μια αριστεροφανή σκοπιά, από όσους έχουν προαποφασίσει να αρνηθούν την ιδεολογική υπόσταση του αστικού χώρου· από τους (λανθασμένα αποκαλούμενους) «νεο»φιλελεύθερους, που τον καταγγέλλουν ως μια μορφή κρατισμού· αλλά συχνά και από αρκετούς που τον επικαλούνται, με μάλλον περιορισμένη κατανόηση της παρέμβασής του στην ελληνική κοινωνία.

Στην πράξη, ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός ήταν η προσαρμογή του ελληνικού κυβερνητικού μοντέλου στις νέες δυτικές μεθοδολογίες διακυβέρνησης: το New Deal των ΗΠΑ και την κοινωνική αγορά της μεταπολεμικής Ευρώπης – σε αυτό που αποκαλεί ο Ν. Αλιβιζάτος «παρεμβατικό κράτος» και ο Π. Καζάκος «φιλελεύθερο εκλεκτικισμό». Ενα ακόμη χαρακτηριστικό του ήταν ....