Ως μία οικονομική θεωρία ο νεοφιλελευθερισμός έχει
τόσες πολλές εσωτερικές αντιφάσεις και ανακρίβειες, ώστε θα έπρεπε από καιρό να
έχει εξαφανισθεί – αφού πρόκειται καθαρά για ένα είδος «πνευματικής
παθολογίας»: για μία διανοητική ασθένεια. Το γεγονός αυτό έχει τεκμηριωθεί
από πολλούς επιστήμονες, οι οποίοι έχουν εξετάσει το νεοφιλελευθερισμό από όλες
του τις οπτικές γωνίες – αποδεικνύοντας πως καταστρέφει τη Δημοκρατία,
οδηγώντας τις ανθρώπινες κοινωνίες στο χάος.
Εν τούτοις, η επιστημονική τεκμηρίωση της ανεπάρκειας
του νεοφιλελευθερισμού δεν είχε μέχρι στιγμής κανένα αποτέλεσμα – επειδή
διακρίνεται από μία παράδοξη ανοσία απέναντι στα επιχειρήματα, ενώ του αρκεί η
πολιτική ισχύς που απολαμβάνει.
Παρά το ότι λοιπόν ο στόχος του είναι η
επανεγκατάσταση της ταξικής ισχύος μίας όλο και......
