Συνέχεια από το 2ο μέρος
Όπως και ο κομμουνισμός, ο νεοφιλελευθερισμός είναι ο Θεός
που απέτυχε. Αλλά το δόγμα-ζόμπι τρικλίζει και ένας από
τους λόγους είναι η ανωνυμία του. Η μάλλον ένα σύμπλεγμα ανωνυμιών.
Το αόρατο δόγμα του αόρατου χεριού προωθείται από αόρατους
χρηματοδότες. Αργά, πολύ αργά, αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε τα
ονόματα μερικών εξ αυτών. Βρήκαμε ότι το Institute of Economic Affairs, που έχει ταχθεί στα μέσα ενημέρωσης σθεναρά κατά της
περαιτέρω ρύθμισης της καπνοβιομηχανίας, χρηματοδοτούταν κρυφά από την British American Tobacco από το 1963. Ανακαλύψαμε ότι οι Charles και David Koch, δυο από τους
πλουσιότερους άντρες στον πλανήτη, ίδρυσαν το ινστιτούτο που εγκαθίδρυσε το
κίνημα Tea Party. Βρήκαμε ότι ο Charles Koch, κατά τη θεμελίωση
μίας εκ των δεξαμενών σκέψης, σημείωσε ότι «προκειμένου να αποφύγουμε την
ανεπιθύμητη κριτική, δε θα πρέπει να διαφημίζεται ευρέως το πώς ελέγχεται και
διευθύνεται η οργάνωση».
Οι λέξεις που χρησιμοποιεί ο νεοφιλελευθερισμός συχνά
κρύβουν περισσότερα από όσα δηλώνουν. «Η αγορά» ακούγεται σαν ένα φυσικό
σύστημα που δρα επάνω μας ισότιμα, όπως η βαρύτητα ή η ατμοσφαιρική πίεση. Αλλά
είναι γεμάτη με σχέσεις εξουσίας. Αυτό
που «θέλει η αγορά» τείνει να σημαίνει αυτό που θέλουν οι εταιρείες και τα
αφεντικά τους. Η «επένδυση», όπως σημειώνει ο Sayer, σημαίνει .....