Μορφές Συντηρητισμού

Στην καθημερινή μας γλώσσα ο όρος «συντηρητισμός» έχει ποικίλο νοηματικό περιεχόμενο. Μπορεί να σημαίνει τη μετριοπαθή ή προσεκτική συμπεριφορά, έναν συμβατικό ή ακόμη και κονφορμιστικό τρόπο ζωής, ή το φόβο ή την άρνηση προς κάθε αλλαγή. Στην σημερινή ανάρτηση επικεντρώνομαι στις μορφές του συντηρητισμού που έχουν σχέση με την οικονομία και την κοινωνία. Μπορεί κάποιος να υποστηρίξει ότι μερικές από τις παρακάτω μορφές, είναι η λεγόμενη Νέα Δεξιά και ίσως να έχει και δίκιο. Απλά εδώ αναφέρω κάποιες από τις μορφές της, με σκοπό να αναδείξω ότι ο συντηρητισμός δεν είναι ένας αλλά έχει πολλές μορφές, περισσότερες απ΄όσες αναφέρονται σε αυτήν εδώ την ανάρτηση.

Ο φιλελεύθερος συντηρητισμός(liberal conservatism) είναι μία παραλλαγή της ιδεολογίας του συντηρητισμού όπου αυτός συνδυάζει κλασικές και παραδοσιακές συντηρητικές αξίες με φιλελεύθερες ιδέες, ειδικότερα σε οικονομικά ζητήματα (ελεύθερη αγορά). Οι οπαδοί του, αν και δεν υπογραμμίζουν γενικότερα την ιδέα του ατόμου, μπορεί να θεωρηθούν φιλελεύθεροι και χαρακτηρίζονται ως φιλελεύθερα συντηρητικοί. Από την άλλη, οι …

Η νεοφιλελεύθερη μάστιγα

από analyst team

Ως μία οικονομική θεωρία ο νεοφιλελευθερισμός έχει τόσες πολλές εσωτερικές αντιφάσεις και ανακρίβειες, ώστε θα έπρεπε από καιρό να έχει εξαφανισθεί – αφού πρόκειται καθαρά για ένα είδος «πνευματικής παθολογίας»: για μία διανοητική ασθένεια.

Η νεοφιλελεύθερη σκέψη πηγάζει από πολλές διαφορετικές πηγές, ενώ δεν πρόκειται για μία ενιαία οικονομική και κοινωνική αντίληψη. Υπάρχει όμως μία πολιτικά οργανωμένη και εξαιρετικά ισχυρή αντίστοιχη τάση, η οποία ουσιαστικά ονομάζεται «υπαρκτός νεοφιλελευθερισμός» – κατά τα πρότυπα του πολιτικού «υπαρκτού σοσιαλισμού» της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την κομμουνιστική οικονομική και κοινωνική θεωρεία.

Η συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση, η οποία προωθείται από τις παγκόσμιες ελίτ μέσω των ΜΜΕ, καθώς επίσης με τη βοήθεια διαφόρων δεξαμενών σκέψης, είναι γνωστή από τις κοινωνικές μεταρρυθμίσεις που προωθεί: από την πλήρη απελευθέρωση των αγορών και των επαγγελμάτων, από τη μείωση της κρατικής γραφειοκρατίας, από την πολιτική λιτότητας, από τον περιορισμό του κοινωνικού κράτους, από τις ιδιωτικοποιήσεις των πάντων κοκ.

Περαιτέρω η νεοφιλελεύθερη «ιδεολογία», η οποία δεν έχει απολύτως καμία σχέση με τον «κεντρώο» φιλελευθερισμό, αναζητάει …….